Część trasy DBC, pokrywała się z trasą z 2022r, jadać wracały wspomnienia z tego ultramaratonu. Sobota, była bardzo ciepła, wiec na jakieś 5 km przed Jordanowem okazało się, ze zapas wody się wyczerpał. Po analizie mapy, mogłem pojechać asfaltem, lub trzymać się wyznaczonej trasy wiodącej obok asfaltu lasem. Postanowiłem trzymać się wyznaczonej trasy, jechało się fajnie z góry, aż do do przejazdu przez jeden z rowów odwadniających, gdzie przebiłem dętkę. Pierwsza próba załatania – nie zdała egzaminu, drugiego przebicia nie umiałem znaleźć – postanowiłem więc założyć drugą dętkę. Znów się ubabrałem resztką mleka, ale wyruszyłem w dalszą drogę.

W Jordanowie, uzupełniłem zapas wody w Żabce, na obiad postanowiłem odbić z wyznaczonej trasy do restauracji – w której się dowiedziałem, że w chwili obecnej mogę się napić ale posiłki dopiero za 2 godziny będą wydawane. Rozwiązaniem był obiad zjedzony z produktów zakupionych w Biedronce.

Z DBC z 2022r, pamiętałem świetną trasę pomiędzy Jordanowem i Osielec, która prowadziła w pobliżu trakcji kolejowej. Miałem nawet to szczęście, że przejeżdżał pociąg retro – zatrzymałem się aby zrobić mu zdjęcie.

Ta sobota była dość szczęśliwa, bo właśnie w tej okolicy przejeżdżającego pociągu znów przebiłem dętkę. Udało się na szczęście znaleźć w oponie, mocno ubabranej mleczkiem uszczelniającym kolec. Byłem gotowy w dalszą drogę – albo raczej sprzęt był gotowy. Ja psychicznie miałem już dość, pojawił się w głowie ciągle obraz, kolejnego przebicia dętki w nocy w, z dala od cywilizacji i problemy aby usunąć zbędny element z opony. Poddałem się, poczekałem na pociąg kolei śląskich i z Osielec wróciłem do domu już pociągiem.
Jak widać, nie zawsze jest dzień dziecka i idzie wszystko według planu … 🙂