20230923 Rower Izery D1

Kategorie wpisów:

2023.09.23 – Rower Izery: Szklarska Poręba – Hala Izerska

Weekend 23-24 września 2023, pogodowo nie zapowiadał się rewelacyjnie, ale ładna pogoda miała być w Izerach. Rok temu byłem byłem w tym miejscu na początku października, już kończąc tamten weekend wiedziałem, że na pewno tu wrócę ponownie. W ten weekend w wyjeździe weekendowym, miałem miłe towarzystwo Eweliny.

Wjeżdżając w Kotlinę Jeleniogórską na stokach gór widać było piękne mgły, jednak zdjęcia zrobione tylko podczas jazdy samochodem nie oddają tego wrażenia w pełni.

Wystartowaliśmy z darmowego parkingu z pod stacji PKP Szklarska Poręba – Górna. Na początek był długi podjazd pod nie czynną już Kopalnie Kwarcu „Stanisław”. Podjazd długi mozolny, przejezdny – poza krótkim fragmentem z bardziej kamienistym podłożem.

Rok temu, bardzo liczyłem na dobre zdjęcia w kopalni kwarcu „Stanisław”, ale niestety była wtedy cała ukryta w warstwie chmur, co wiązało się z bardzo mała widocznością. Tym razem dzięki Ewelinie, mam więcej własnych zdjęć z tego pobytu.

Kopalnia kwarcu „Stanisław” to zakład wydobywczy, eksploatujący kwarc metodą odkrywkową ze złoża żyłowego. Kopalnia położona jest na Izerskich Garbach (w przeszłości „Biały Kamień”, mającej przed eksploatacją wysokość 1088 m n.p.m.). Poziom wydobywczy położony jest na wysokości od 1050 do 1080 m n.p.m. Jest to najwyżej położony zakład wydobywczy w środkowej Europie. Cała najbliższa okolica kopalni Stanisław jest silnie przekształcona przez człowieka. Eksploatacja zamieniła wierzchołek góry w dziurę, industrialnego charakteru dopełnia ustawiony przed paru laty maszt stacji przekaźnikowej GSM. Produkcja kopalni obejmuje trzy odmiany kwarcu: ceramiczny, najbardziej wartościowy, półceramiczny i hutniczy.

Kopalnia jest naprawdę widowiskowa, tak mi się spodobało, że fragment podjazdu podjechaliśmy dwa razy. Jak widać nie zawsze pamięć z tworzeia trasy współgra z nawigacją.

Z kopalni, ruszyliśmy w dalszą drogę w stronę Świeradowa Zdrój, po drodze mijaliśmy maraton rowerowy „Bieg Piastów”, my wtedy zjeżdżaliśmy w dół. Do samego Świeradowa nie zjechaliśmy, ale objechaliśmy go od południa szlakami rowerowymi.

Później wjechaliśmy na stronę czeską. Trasami rowerowymi oznaczonymi na mapy.cz jako: Smutecni cesta i Francouzska cesta, trawersowaliśmy górę Smrk. Jedną z tych dróg nawigacja garmin nazwała asfaltowa agonia. Aby wrócić na polska stronę nawigacja (z moją sporą pomocą) skierowała nas na Vidlicova cesta, do mniej więcej granicy dało się tą ścieżką jechać, później jednak to było prowadzenie roweru bardzo zarośniętą pieszą ścieżką w stronę żółtego szlaku Rozdroże Izerskie – Stóg Izerski.

Początek żółtego szlaku przez pewien fragment również był bardzo mało przejzdny – w końcu to szlak pieszy, ale po jakichś 200-300m udało się resztę trasy do Schroniska Chatki Górzystów na Hali Izerskiej.

W schronisku zjedliśmy obiadokolację składająca się ze słynnych naleśników na cieście biszkoptowym.

Wieczór miło spędziliśmy w tym bardzo klimatycznym schronisku. W miedzy czasie podziwialiśmy piękny zachód słońca. Nocleg mieliśmy zaplanowany właśnie na zewnątrz tego schroniska, Ewelina spała w hamaku, a ja pod tarpem