29.06.2024 – Wisła 1200 – dzień 1

Na starcie, postanowiłem się trzymać końca mojej grupy, wiedziałem, ze zaraz za chwile zacznie się podjazd, a ja planowałem jechać swoim spokojnym (wolnym) tempem. W końcu jechałem początkiem tej trasy w październiku 2023r. Tak jak się spodziewałem, dość szybko zaczęły mnie doganiać osoby z późniejszych grup startowych, ale tym się nie przejmowałem – tak miało być.

Dość szybko mijałem kolejne osoby, które walczyły z przebitą dętką, mnie niespodzianka spotkała na około 9 km, gdy się okazało że jedna ze śrub mocujących bagażnik Taiflina się wykręciła i bagażnik tarł mi o koło. Prowizoryczna naprawa (2 trytytki w miejsce śrub), plus dociągnięcie taśmą mocującą torby do siodełka pozwoliła na dalszą spokojną jazdę. Na około 20 km, udało się znaleźć serwis rowerowy i zastąpić pechową śrubę.

W miedzy czasie, na jednym ze zjazdów poczułem brak hamulców, na szczęście później się troczę wypłaszczyło wiec udało się zatrzymać, dałem ochłonąć tarczom hamulcowym – bo miały specyficzny zapach. Ledwo co się zatrzymałem, usłyszałem krzyk, że spalone hamulce – to mijał mnie jeden z faworytów do podium – Wagabundowy.

W dalszej drodze, do Skoczowa było trochę tych krzaków, ale to czego się obawiałem to wały w Goczałkowicach. Odcinek prawi 10km, z czego pewnie z połowę dla mnie nie przejezdny – więc musiałem prowadzić rower w wysokiej trawie, do tego na tym odcinku temperatura na Garminie pokazała 42 stopnie. Masakratyczna marszo – jazda, ciągnęła się długo, na tym odcinku były 2 miejsca z cieniem, gdzie dało się na chwilę zatrzymać. W tym momencie wiedziałem, ze to będzie ciężka walka o limit, ale głowa uparcie pchała do przodu. Za wałami, był krótkie prowadzenie przy torach kolejowych, aby w końcu wjechać w las. Euforia trwała krótki, bo co chwilę pojawiały się powalone drzewa, więc trzeba było przenosić rower. Pokonanie tego krótkiego odcinka trasy (wały, tory i las) krótki fragment dystansu, zajęło mi tak około 3 godzin. Dobrze, ze przed tym odcinkiem, miałem pełny zapas wody – bez tego było by kosmicznie trudno.

Później już trochę warunki jazdy były lepsze, owszem pojawiały się trawiaste wały, ale to była pestka z tymi z Goczałkowic. Kolejną atrakcją, był przejazd niebieskim mostkiem, na szczęście na tym odcinku, jechał ze mną kolega, który pomógł mi wypchać na ten mostek mój rower.

Na szczęście w okolicy Oświęcimia, pojawiła się już trasa WTR (wiślana Trasa Rowerowa), gdzie wały były asfaltowe, w ten sposób udało się nadrobić dystans kilometrów. Jechałem ten fragment z kolegą z numerem 83, po drodze spotkaliśmy odpoczywających na wałach Martę i Michała. Po krótkiej rozmowie okazało się, że też śpią jak ja w hamakach i planują jechać minimum 170 km dziennie. W okolicy północy po 15g31m od startu postanowiłem rozbić obóz na około 150 km, Marta i Michał pojechali dalej. Od tej pory co jakiś czas obserwowałem jaka jest różnica miedzy naszymi dystansami. Wydaje mi się, że tutaj błędem było odpuszczenie pokonania tych dodatkowych 20 km, ale nie chciałem na 1 dzień za bardzo się przemęczyć.

Podsumowując dzień, to dużym błędem było słabe odżywianie, ale znów dużym plusem było duże nawodnienie i to takich upałach, ale i tak nie wypiłem tyle co mi garmin pokazywał, czyli 16,25 bidona, co daje ponad 10l wody.